Na południe od Rzeszowa – blisko, jak na wyciągnięcie ręki – z rozległej, płaskiej pradoliny Wisłoka wypiętrza się wał wzgórz o szerokich, płaskich grzbietach, malowanych mozaiką pól i połaciami lasów. Właśnie tu, na południe od Rzeszowa, przebiega fragment granicy dwóch krain geograficznych – Północnego Podkarpacia oraz Karpat Zachodnich. Cztery gminy: Błażowa, Chmielnik, Hyżne i Tyczyn stanowią centrum Pogórza Dynowskiego wchodzącego w skład podprowincji Zewnętrznych Karpat Zachodnich. Tu zlokalizowana jest nasza gmina – GMINA BŁAŻOWA.

Gmina Błażowa położona jest w centralnej części województwa podkarpackiego, pomiędzy 22’02` i 22’10` długości geograficznej wschodniej oraz pomiędzy 49’ 50` i 49’ 56` szerokości geograficznej północnej, w odległości około 25 km na południe od stolicy województwa i siedziby powiatu - Rzeszowa. Odległość od stolicy kraju wynosi około 385 km. Najbliższe przejścia graniczne znajdują się w odległości: 75 km - przejście graniczne na Ukrainę w Medyce i około 70 km - przejście graniczne na Słowację w Barwinku. Pod względem podziału kraju na jednostki administracyjne samorządu terytorialnego, Gmina Błażowa jest gminą miejsko-wiejską. Obszar gminy obejmuje powierzchnię ponad 112,6 km2, z tego na miasto Błażowa przypada 4,24 km2, a reszta to tereny 8 wsi, którymi są: Białka (8,04 km2), Błażowa Dolna (13,4 km2), Błażowa Górna (7,23 km2), Futoma (16,01 km2), Kąkolówka (23,76 km2), Lecka (13,85 km2), Nowy Borek (15,74 km2) i Piątkowa (10,33 km2).
Gmina Błażowa posiada dobre połączenia drogowe z ważniejszymi ośrodkami województwa podkarpackiego. Znaczącym rzemiosłem dla tego terenu było tkactwo. Oprócz tkactwa rozwijały się także inne rzemiosła: kowalstwo, krawiectwo, szewstwo, rymarstwo, garncarstwo, młynarstwo, stolarstwo, wyrób kapeluszy słomkowych i hafciarstwo. Nie odegrały one jednak takiej roli gospodarczej jak tkactwo. Głównym Źródłem utrzymania mieszkańców Błażowej od początków istnienia osady było rolnictwo. Pomimo upływu wieków i wielu przemian Gmina nie utraciła swego typowo rolniczego charakteru, z przeważającą prywatną własnością ziemi. Z uwagi na swoje położenie z dala od wielkich aglomeracji miejskich Gmina Błażowa jawi się dla mieszkańców dużych miast jako oaza ciszy i spokoju. Stopień uprzemysłowienia jest niewielki. Gminę zamieszkuje prawie 11 tysięcy osób.

HISTORIA

Do gminy Błażowa należy 11 miejscowości: Błażowa, Błażowa Górna, Błażowa Dolna, Białka, Lecka, Kąkolówka, Kąkolówka Ujazdy, Futoma, Piątkowa, Nowy Borek i Makłuczka. Teren który zajmuje gmina Błażowa w wiekach przeszłych zmieniał swą przynależność państwową i administracyjną. W XI w. stanowiły część Grodów Czerwieńskich, w XII w. należały do Księstwa Przemyskiego, a następnie do Księstwa Halickiego. Po 1340 r. Kazimierz Wielki, prowadząc intensywną akcję osadniczą, włączył do Królestwa Polskiego ziemię sanocką, do której administracyjnie należały opisywane miejscowości, a później całą Ruś Czerwoną i lokował na tej ziemi pobliski Rzeszów w 1354 r., Brzozów w 1359 r., Tyczyn w 1368 r. Na przestrzeni wieków Błażowa wraz z okolicznymi wsiami wielokrotnie była niszczona podczas najazdów. Mimo ataków ze strony Tatarów w roku 1624 i 1672, Szwedów w 1655 r., Siedmiogrodzian i Kozaków, pomimo zniszczeń okresu wojny północnej, kiedy to stała się zapleczem żywnościowym dla wojsk szwedzkich, rosyjskich i saksońskich, Błażowa i okoliczne wsie rozwijały się pod względem demograficznym, gospodarczym i kulturowym.

Ziemia sanocka, w której leżała Błażowa była częścią Królestwa Polskiego, a później Rzeczypospolitej Obojga Narodów W 1772 r. podczas pierwszego rozbioru Polski województwo ruskie, którego częścią była ziemia sanocka, zostało zajęte przez zaborcę austriackiego, co przerwało okres kilkudziesięcioletniej względnej stabilizacji. Do momentu rozpadu Cesarstwa Austrio-Węgier i odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. ziemie te pozostawały w monarchii Habsburgów stanowiąc część Królestwa Galicji W okresie II Rzeczypospolitej obszar gminy należał do powiatu rzeszowskiego, województwa lwowskiego.

Obszar gminy w większości pokrywa się z terenem dawnej majętności ziemskiej błażowskiej ukształtowanej w okresie późnego średniowiecza i stanowiącej całość do połowy XIX w. Oprócz Błażowej należały doń: Barycz, Białka, Kąkolówka, Futoma i Piątkowa. W XV w. i w I połowie XVI w. do majętności należał także obszar Lecki powstałej prawdopodobnie w drugiej połowie XVI w. Dekret sądu szlacheckiego z 1554 r., rozgraniczający posiadłości Pileckich i Rzeszowskich, nie wymienia jeszcze Lecki, jednak interesujące nas tereny przypisuje się do Błażowej. Nazwa Lecka zostaje po raz pierwszy użyta w 1589 r. i brzmi Wola Lecka. W XVII-wiecznych rejestrach poborowych wykazana jest jako Lecka należąca do dóbr tyczyńskich. Taką samą przynależność miał Nowy Borek.

Miejscowości tego kompleksu dóbr szlacheckich zostały lokowane w XV w.: Błażowa przed 1429 r., Kąkolówka 1429 r., Piątkowa przed 1432 r., Futoma przed 1436 r., Barycz 1462 r. Tereny osadnicze Błażowej i okolicznych miejscowości były wówczas w posiadaniu dóbr możnego rodu Kmitów, a organizowano je na prawie niemieckim. Ośrodkiem administracyjnym był dwór dynowski, natomiast od połowy XVI w. miejsce Dynowa zajęła Błażowa. Dla poddanych klucza dwór błażowski był najważniejszą władzą administracyjno-państwową i sądowniczą.

W wiekach późniejszych właścicielami klucza błażowskiego byli: Rzeszowscy, następnie kolejno Węgrzy: Stefan Tekely, Franciszek i Władysław Wesselyni, Lubomirscy (stali się posiadaczami Błażowej pod koniec XVII w.), Flemingowie (kupili dobra w latach 80. XVIII w.), Skrzyńscy z Bachórza (Wincenty Skrzyński nabył dominium w latach 30. XIX w.). Z początkiem XX w. nowymi właścicielami pozostałości po dworskich włościach zostali Emilia i Jan Nowakowie z Sanoka. Rozprzedali oni folwarczną ziemię uprawną w poszczególnych miejscowościach chłopom. W 1905 r. w większości miejscowości nie było już żadnej własności tabularnej. Dawne grunty dworskie stały się własnością chłopską lub żydowską.

Tereny obejmujące obecnie obszar gminy Błażowa od pokoleń zamieszkiwała ludność polska wyznania rzymskokatolickiego, która administracyjnie należała do trzech parafii: w Błażowej, Futomie i w Wesołej. W majętności błażowskiej mieszkała także ludność izraelicka posiadająca własną gminę wyznaniową.

Wg J. Motylewicza, badacza historii miast Rusi Czerwonej, nadanie praw miejskich Błażowej nastąpiło w okresie nowożytnym ok. 1770 r. Z tego okresu pochodził też przywilej dotyczący urządzania jarmarków. Również wizytacje dekanalne potwierdzają to założenie. W protokole wizytacji z 1775 r. czytamy: „in villa Błażowa”, natomiast z wizytacji z 1780 r. zapisano: „in oppidi Błażowa”. Zebrane dokumenty nie mogą jednoznacznie wskazać daty nadania Błażowej praw miejskich. Wymaga to dalszych badań, są jednak poważne przesłanki, że nastąpiło to pomiędzy 1770, a 1776 r.

Nadany przywilej przyczynił się do wzmocnienia rangi Błażowej, która spełniała funkcje lokalnego węzła handlowego. Wzrosła również liczba mieszkańców i nastąpiło ożywienie budowlane. Do Błażowej zaczęli napływać rzemieślnicy, chętniej zaczęła się tu osiedlać ludność żydowska. Prym wśród rzemieślników wiedli tkacze i szewcy, wielu było również krawców, czapników, stolarzy, cieśli, blacharzy, szklarzy, murarzy i innych. Elitą wśród miasta byli urzędnicy dworscy, urzędnicy austriaccy i nauczyciele.

Podobnie jak większość galicyjskich miasteczek również Błażowa, w drugiej połowie XIX w., miała zabudowę drewnianą o skromnej architekturze i stłoczonych domostwach. Centrum miasteczka było jednak oświetlone latarniami naftowymi. Pod koniec XIX w. rozpoczęto budowę trotuarów. Z roku na rok liczba mieszkańców miasta zwiększała się. Intensywnie rozwijały się również instytucje życia gospodarczego i kulturalnego. Wśród wybitnych działaczy społeczników należy wymienić ks. Tomasza Raskowicza, który był darczyńcą fundacji stypendialnej dla studentów Akademii Krakowskiej oraz błogosławionego ks. Bronisława Markiewicza, założyciel Towarzystwa Tkackiego i Szkoły Tkackiej w Błażowej.

Po uwłaszczeniu nastąpiło ożywienie życia gospodarczego. Błażowa stała się siedzibą towarzystw i spółek kredytowych. Pierwszą tego typu instytucją było Towarzystwo Zaliczkowe „Pomoc” zarejestrowane w 1898 r. Działało również siedem podobnych towarzystw i spółek kredytowych, często o charakterze rodzinnym, skupiającym przede wszystkim kapitał żydowski. Powstały i miały tu swoje siedziby spółdzielnie skupiające głównie rolników i rzemieślników, działające na zasadach wzajemnej pomocy, o niekomercyjnym charakterze wśród nich Spółka Oszczędności i Pożyczek w Błażowej (Kasa Stefczyka) oraz Spółdzielnia Mleczarska.

W maju w 1907 r. wybuchł w mieście pożar, który w przeciągu wielu godzin unicestwił drewnianą zabudowę miasta zamieniając ją w zgliszcza. Dogaszanie pogorzeliska trwało wiele dni. Katastrofa ta przyczyniała się do przebudowy miasta i nadania mu nowoczesnego, jak na tamte czasy wyglądu. Prace modernizacyjne obejmowały przesunięcie koryta rzeki Piątkówki, przesuniecie górnej drogi przechodzącej przez miasto i stanowiącej północną ulicę rynku oraz jej poszerzenie i wyprostowanie. Dzięki tym zabiegom zyskano nową przestrzeń w centrum miasta. W czasie trwania prac wzniesiono murowany ratusz i wprowadzono wiele przepisów prawnych dotyczących zagospodarowania przestrzennego miasta. Od tego czasu szerokość wszystkich ulic miała wynosić 10 m Wprowadzono zakaz budowy domów drewnianych i krycia ich słomą lub gontem. Mieszkańcy zostali zobowiązani do pokrycia kosztów budowy kanalizacji i chodników.

Odbudowa miasta korzystnie wpłynęła na jego wizerunek. Znikły szpecące ją zabudowania. Bardzo okazale prezentował się rynek, otoczony murowanymi kamienicami i ratuszem. We wschodniej części rynku zlokalizowany był wybudowany w 1900 r. neogotycki kościół pod wezwaniem św. Marcina. Projektantem świątyni był Jan Sas Zubrzycki. Wnętrze kościoła ozdobiły rzeźby dłuta Kazimierza Krygowskiego - miejscowego artysty rzeźbiarza.

Wierni wyznania izraelickiego mieli do swojej dyspozycji dwie synagogi. Poza centrum miasta wzniesiono nową szkołę. Od 1909 r. Błażowa zyskała stałe połączenie autobusowe z Tyczynem i Rzeszowem. Wśród działających w Błażowej zakładów należy wymienić bogate składy materiałów i przędzy, szynki, sklepy, domy zajezdne, magle.

Dobrze prosperował zakład tekstylny Marcina Brzęka, gdzie produkowano tkaniny lniane i bawełniane. W 1912 r. znalazło tu zatrudnienie 30 osób. Jeszcze więcej pracowników, bo od 100. do 150., sezonowo zatrudniano w spółce Eberta Samuela i Estleina Hersza oferującej szuter i budowę dróg szutrowych.

Prężnie rozwijała się oświata ludowa, co owocowało rozwojem życia kulturalnego w mieście i pobliskich wsiach. Dało się również odczuć przebudzenie polityczne społeczności wiejskiej. W mieście działała czytelnia ludowa im. A. Mickiewicza, oraz Towarzystwo Kasynowe, które posiadało bogato wyposażoną bibliotekę.

Z okazji 500. rocznicy bitwy pod Grunwaldem wybudowano pomnik Władysława Jagiełły organizując przy tej okazji uroczyste obchody. W 1914 r. sukcesem zakończyły się wieloletnie starania władz miasta o utworzenie w Błażowej delegowanego Sądu Powiatowego z Tyczyna.

OKRES WOJEN I OKUPACJI

Wybuch I wojny światowej przerwał korzystny okres w dziejach miasta i regionu. Wśród wojennych ofiar znaleźli się również Błażowiacy.

W międzywojniu rozkwitło życie kulturalno-oświatowe Błażowej. Intensywnie rozwijała się oświata dzieci i młodzieży, organizowano kursy dla dorosłych, działało kilkanaście organizacji o charakterze kulturalnym i społecznym, rozwijał się ruch ludowy.

II wojna światowa była trudnym okresem dla ludności miejscowej. Szczególnie represyjne działania okupanta spotkały miejscową ludność żydowską. Wielu Błażowian podzieliło losy ofiar wojennych ginąc na frontach i w obozach zagłady. Śmierć nie ominęła również wielu żołnierzy AK, BCH oraz nauczycieli zrzeszonych w tajnych kompletach.

CZASY WSPÓŁCZESNE

Dzisiejsza Błażowa to interesujące pod względem położenia miasto z dużym potencjałem rozwojowym. Działają tu liczne organizacje i stowarzyszenia, które mają swoją długą historię. Orkiestra dęta (1893 r.) w przyszłym roku będzie świętować swoją 120. rocznicę istnienia, od 1895 r. działa Ochotnicza Straż Pożarna. Równie wieloletnią działalnością może poszczycić się LKS „Błażowianka”, który powołany został do życia w 1923 r.

Od 1991 r., nieprzerwanie aż do dnia dzisiejszego, ukazuje się czasopismo samorządowe „Kurier Błażowski”. Inicjatorem jego powstania było Towarzystwo Miłośników Ziemi Błażowskiej. Redakcja gazety mieści się w budynku tutejszej biblioteki, a redaktor naczelną czasopisma jest Danuta Heller. Gazeta zdobywa liczne nagrody i wyróżnienia, a każdy jej nowy numer jest wyczekiwany przez czytelników.

W 1994 r. cztery sąsiadujące ze sobą gminy – Błażowa, Chmielnik, Hyżne i Tyczyn, utworzyły Regionalne Towarzystwo Rolniczo – Przemysłowe, którego głównym celem jest opracowanie i prowadzenie wspólnej strategii rozwoju i promocji terenów znajdujących się w ich granicach administracyjnych. Towarzystwo przyjęło nazwę „Dolina Strugu”. Trafność nazwy wynika z faktu, że prawie cały obszar zrzeszonych w Towarzystwie gmin leży w dorzeczu prawobrzeżnego dopływu Wisłoka– rzeki Strug.

Oczywiście wspólnota interesów tych czterech gmin wynika nie tylko z ich sąsiedztwa. Więź ta ma podłoże w historii, tożsamości kulturowej, a przede wszystkim w podobnych uwarunkowaniach przyrodniczych, które mają decydujący wpływ na kierunki rozwoju tego regionu, czyli ochronę środowiska, rozwój gospodarczy, przedsięwzięcia społeczne i infrastrukturalne.

Każda z gmin opracowała swoją misję, której urzeczywistnienie będzie możliwe dzięki realizacji celów strategicznych. Misje wszystkich czterech gmin brzmią podobnie promując walory dostępne na tym obszarze.

Misja gminy Błażowa brzmi:

„Jesteśmy gminą

o wysokich walorach turystyczno – wypoczynkowych

którym służy ekologiczne środowisko,

rolnictwo i przetwórstwo

zapewniające turystom zdrową żywność,

mieszkańcom duże dochody,

łatwość pozyskiwania schronienia,

dostęp do szkolnictwa średniego,

kultury, sportu i rekreacji,

leczenia i rehabilitacji”.

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom mieszkańców gmina Błażowa umożliwia edukację dzieci i młodzieży w Zespole Szkół, który tworzą szkoły średnie, gimnazjum publiczne i szkoły podstawowe. Odrębną placówkę stanowi Przedszkole Publiczne. Do dyspozycji sporowców i mieszkańców oddano do użytku nowoczesny budynek hali widowiskowo-sportowej.

Władze samorządowe starają się sukcesywnie rozwiązywać problemy zaistniałe na terenie całej gminy. W trosce o ekologię i środowisko naturalne w mieście istnieje nowoczesna, zamknięta oczyszczalnia ścieków i sortownia śmieci. Dobrze rozwinięta jest sieć handlowo-usługowej w Błażowej i okolicznych wsiach. Spora część mieszkańców gminy korzysta z miejskiego wodociągu, kilka wsi posiada gazociągi, obecnie trwają prace nad gazyfikacją miasta.

Obszar całej gminy to przyjazne ludziom środowisko, zarówno mieszkańcom jak i turystom. Warto do nas przyjechać i zamieszkać, a my w zamian oferujemy piękne krajobrazy, czyste środowisko naturalne, zdrową żywność, ludzką życzliwość i tradycyjną polską gościnność.

KALENDARIUM

· 1429 r. Pierwsza źródłowa wzmianka o Błażowej w akcie lokacyjnym Kąkolówki wydanym w Dynowie przez Piotra Lunaka Kmitę.

· 1432 r. Utworzenie parafii w Błażowej.

· 1451 r. Utworzenie parafii w Futomie.

· 1596 r. Fundacja stypendialna utworzona przez proboszcza z Błażowej, Tomasza Raskowicza z Pyzdr dla młodzieży z Błażowej i z jego rodzinnych Pyzdr studiującej na Uniwersytecie Jagiellońskim

· 1624 r. Niszczycielski najazd Tatarów. Spaleniu uległ m. in. budynek szkoły parafialnej i blech dworski w Błażowej. Zniszczono okoliczne wsie, pobrano wiele ludności w jasyr.

· 1672 r. Kolejny najazd wojsk tatarskich i kozackich. Ogromnym zniszczeniom ulegają: Błażowa, Kąkolówka, Białka i Piątkowa. Mnóstwo ludzi wziętych zostaje w jasyr.

· 1704 r. Najazd wojsk szwedzkich, które w trakcie wojny północnej stacjonowały czas jakiś w zamku Hieronima Lubomirskiego i dokonywały łupieżczych i niszczycielskich najazdów na jego dobra (w tym na majętność błażowską). Chciano tym sposobem skłonić hetmana do wystąpienia z obozu stronników króla Augusta II Sasa i poparcia forowanego przez nich Stanisława Leszczyńskiego.

· 1772 r. I rozbiór Polski, w którym Błażowa i okolica przechodzi pod austriackie panowanie.

· 1875 r. Budowa Szkoły Ludowej w Kąkolówce oraz przed 1878 r. założenie szkoły w Białce

· 1884 r. Z inicjatywy ks. Bronisława Markiewicza powstało Towarzystwo Tkackie w Błażowej, a rok później Szkoła Tkacka.

· 1895 r. Powstaje Ochotnicza Straż Pożarna W Błażowej w oparciu o statut Związku Ochotniczych Straży Pożarnych. Jej poprzedniczką była utworzona jeszcze w 1790 r. przez hrabiego Henryka Fleminga właściciela majętności błażowskiej Straż Ogniowa.

· 1898 r. Założono Towarzystwo zaliczkowe „Pomoc” w Błażowej. Był to bank ludowy działający na zasadach Schulzego z Delitz. Skład pierwszego zarządu tworzyli: Władysław Rylski (poczmistrz), Franciszek Bęben, Antoni Heilman (nauczyciel, kierownik miejscowej szkoły), Pierwszym prezesem Rady Nadzorczej Towarzystwa był ks. Leon Kwiatkowski.

· W latach 1896-1900 wybudowano obecną błażowską świątynię. Neogotycki kościół powstał według projektu lwowskiego architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego. Ołtarze wykonał miejscowy rzeźbiarz Kazimierz Krygowski.

· 1907 r. Wielki, trwający kilka dni, pożar miasteczka, z którego ocalały nieliczne jeszcze wówczas murowane budynki jak nowy kościół, kamienica Bothów (stary budynek BS). Po pożarze w miasteczku przeprowadzono szereg prawnych regulacji np. poszerzono główną ulice do 8 m, zabroniono wznoszenia drewnianych domów i krycia ich słomą itp.

· 1907 r. Oddanie do użytku nowego budynku szkoły podstawowej, który usytuowano na skrzyżowaniu dróg rzeszowskiej i łańcuckiej (budynek dawnego internatu).

· 1908 r. Decyzją Rady gminnej w Błażowej uruchomiono pierwszą linię autobusową na trasie Błażowa-Tyczyn-Rzeszów. Koncesję na przewóz osób otrzymał niejaki Niewiadomski z Tyczyna. Niespełna rok później linię zawieszono. Po reparacji drogi otwarto ją ponownie w roku 1910 z nowym już przewoźnikiem Władysławem Wojciechowskim.

· 1910 r. Odsłonięcie w Błażowej Pomnika króla Władysława Jagiełły z okazji obchodów 500 rocznicy zwycięstwa grunwaldzkiego.

· 1910-1912 r. budowa nowego murowanego kościoła w Futomie.

· 1914 r. Wybuch pierwszej wojny światowej. Setki młodych błażowian oraz mieszkańców okolicznych wsi wyrusza na front w austriackich mundurach.

Wielu młodych gimnazjalistów, studentów zgłaszało się na ochotnika do tworzonych przez J. Piłsudskiego legionów. Zmienne koleje tej wojny powodowały, iż front przesuwał się przez ziemie polskie, a nasze wsie i miasteczka narażone były na rabunki i niszczenie budynków przez uciekające lub nacierające oddziały wojsk rozmaitych narodowości (najmocniej ucierpiały budynki szkolne).

· 1918 r. Zakończenie I wojny światowej i odzyskanie przez Polskę niepodległości.

· 1928 r. Utworzenie samodzielnej parafii w Kąkolówce i budowa drewnianego kościoła p. w. Franciszka z Asyżu.

· 1937 r. Nasilenie strajków chłopskich organizowanych przez SL.

· 1939 r. wybuch II wojny światowej i początek okupacji niemieckiej.

· 1941-1942 r. Eksterminacja błażowskich Żydów, których ostatecznie zamordowano w trakcie likwidacji getta w Rzeszowie. Na terenie Błażowej przed wybuchem wojny mieszkało ponad 900 osób tej narodowości. W pierwszych latach wojny Niemcy osiedlali tu Żydów deportowanych z Kalisza, z Łodzi, Lublina i Radomia. Wiosną 1942 r. mieszkało tu ok. 1100 osób narodowości żydowskiej. Latem 1942 r. wywieziono i wymordowano wszystkich.

· 1944 r. Niemcy wycofują się. Błażowę i okolicę przejmuje Armia Czerwona i Wojsko Polskie.

· 1945 r. Zakończenie II wojny światowej.

· 1946 r. Utworzenie Ośrodka Zdrowia w Błażowej, a w 4 lata później również Izby Porodowej.

· 1948 r. Powstanie samodzielnej parafii w Lecce i budowa kościoła p. w. Najświętszego Serca Pana Jezusa.

· 1950 r. Utworzenie w mieście Państwowego Przedszkola

· 1956 r. Elektryfikacja Błażowej.

· 1957 r. Oddanie do użytku Domu Kultury w Błażowej (od 1959 r. rozpoczęcie działalności kina Venus)

· 1958 r. Powstanie Szpitala Rejonowego w Błażowej. Szpital posiadał jeden oddział wewnętrzny.

· 1960 r. Poświęcenie nowego murowanego kościoła w Kąkolówce pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej.

· 1969 r. Oddanie do użytku nowego budynku szkoły podstawowej w Błażowej. Utworzenie Liceum Ogólnokształcącego

· 1973 r. Poświęcenie kościoła p.w. Matki Boskiej Królowej Polski w Piątkowej. Parafia ustanowiona została tu jeszcze w 1948 r. przez przemyskiego bp. Bardę. Od tego też roku kolejne pokolenia piątkowian podejmowały starania o własny kościół uwieńczone sukcesem dopiero w roku 1973.

· 1983 r. Poświęcenie kościoła dojazdowego p. w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Maksymiliana Kolbe w Białce.

· 1991 r. Ukazuje się pierwszy numer „Kuriera Błażowskiego”.

· 1997 r. Otwarcie Społecznego Muzeum Ziemi Błażowskiej w Domu Parafialnym. · 2000 r. Poświęcenie Krzyża Milenijnego.

· 2002 r. Oddanie do użytku nowego budynku Gimnazjum Publicznego im. Anny Jenke w Błażowej.

· 27 X 2002 r. - wybory samorządowe i po raz pierwszy bezpośrednie wybory wójtów, burmistrzów, prezydentów. Wybór też po raz pierwszy 15, a nie 22 radnych.

· 7-8 VI 2003 r. - Ogólnokrajowe Referendum w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczpospolitej Polski do Unii Europejskiej,

· nawiedzenie obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej,

· 19 X 2003 r. - obchody 25-lecia pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II,

· drugi gimbus,

· 29 VI 2003 r.- I Jarmark Błażowski, 110-lecie orkiestry dętej, 105-lecie Banku Spółdzielczego w Błażowej,

· remont kładki przy ulicy Kwiatkowskiego,

· dokończenie wyposażenia części socjalno-żywieniowej w gimnazjum,

· 13 VI 2004 r. - wybory do Parlamentu Europejskiego,

· 28 VI 2004 r. - uroczysta sesja rady poświęcona pamięci Ks. Adolfa Kowala w 6. rocznicę śmierci,

· zakończenie remontu zajezdni PKS w Błażowej,

· urządzenie placu zabaw w parku,

· 2I V 2005 r. - śmierć Papieża Jana Pawła II,

· 24 V 2005 r. - z okazji 15 lat samorządu wyróżnienie dla „Kuriera Błażowskiego" jako najciekawszego pisma samorządowego,

· 12 VIII 2005 r. -podpisanie umowy po-między Karpacką Spółką Gazownictwa w Tarnowie a Gminą Błażowa w sprawie gazyfikacji,

· 25 VI 2005 r. - seminarium z okazji 570-lecia Błażowej,

· mosty w Piątkowej i Białce Podlas,

· I etap wodociągu Błażowa - Błażowa Dolna,- Nowy Borek,

· parking przy ulicy Piłsudskiego,

· zakup samochodu dla jednostek OSP Łęcka i Nowy Borek,

· 17 XI 2006 r. - utworzono sołectwo Mokłuczka,

· budowa boiska wielofunkcyjnego w Błażowej,

· 27 VIII 2006 r. - oficjalne powitanie nowego proboszcza i dziekana ks. Jacka Rawskiego i pożegnanie dotychczasowego dziekana ks. Michała Drabickiego,

· w rankingu Rzeczpospolitej Gmina Błażowa zajęła 7 miejsce w kraju w kategorii dbania o rozwój i polepszenie życia mieszkańców przy zachowaniu reguł bezpieczeństwa finansowego.

Burmistrzem ponownie został wybrany Stanisław Najda.

· od 1 I 2007 r. powołano zastępcę burmistrza, którym został Marek Ząbek,

· 15 VII 2007 r. - I Dni Futomy,

· 15 X 2007 r. - wmurowanie aktu erekcyjnego pod budowę hali sportowej,

· 21 X 2007 r. - wybory do Sejmu i Senatu RP,

· styczeń 2008 r. - setny numer „Kuriera Błażowskiego",

· 1 IV 2008 r. -przejęto od Starostwa Powiatowego szkołę średnią i utworzono Zespół Szkół w Błażowej,

· 26 II 2008 r. nastąpiła zmiana nazewnictwa i od tej daty posługujemy się nazwami: burmistrz Błażowej i Rada Miejska w Błażowej,

· 22 V 2008 r. -10. rocznica śmierci ks. Adolfa Kowala,

· 6-8 VI 2008 r. - obchody 85-lecia LKS Błażowianka Błażowa,

· 22 XI 2008 r. -115-lecie orkiestry dętej z Błażowej, - zwycięstwo błażowskiej szopki w plebiscycie „Super Nowości" na najładniejszą szopkę bożonarodzeniową,

· 31V 2009 r. - X Powiatowy Dzień Jedności z osobami niepełnosprawnymi powiatu rzeszowskiego,

· 7 VI 2009 r. - wybory do Parlamentu Europejskiego,

· odwodnienie ulicy Zielonej,

· kanalizacja deszczowa na osiedlu,

· budowa wodociągu II i III etap,

· budowa hali sportowej wraz z otoczeniem,

· opracowanie koncepcji zbiornika . retencyjnego na Wilczaku,

· adaptacja i remont budynku przy ulicy 3 Maja- siedziba MGOPS,

· nowa trybuna i ogrodzenie na stadionie,

· remont sieci wodociągowej,

· samochody dla jednostek OSP Błażowa i Białka.

POCZĄTKI OSADNICTWA

Wiadomości dotyczące najdawniejszych dziejów Błażowej i okolicznych miejscowości pochodzą głównie z luźnych i przypadkowych odkryć archeologicznych. Stan taki wynika z faktu, iż dotychczas, na tym terenie, nie prowadzono systematycznych badań archeologicznych. Owe znaleziska to przede wszystkim toporki kamienne i siekierki z krzemienia pasiastego znalezione w Błażowej, Lecce, Piątkowej, Nowym Borku i przekazane przez szkoły lub osoby prywatne do muzeum w Rzeszowie. Łącznie na terenie naszej gminy stwierdzono ponad 50 stanowisk archeologicznych. Na ich podstawie można wysnuć wniosek, że dolina Ryjaka zamieszkana była już w okresie neolitu (około 4000-1800 lat p. n. e.). Bardziej problematyczne jest już przydzielenie tych pojedynczych przedmiotów do określonej kultury neolitycznej. Znajdowane stosunkowo często na tym terenie siekierki z krzemienia pasiastego i toporki kamienne przypisywane są do kultury pucharów lejkowatych i ceramiki sznurowej (nazwa od charakterystycznego zdobienia na glinianych naczyniach). Jeśli chodzi o lud reprezentujący pierwszy z wymienionych tu przeze mnie kręgów kulturowych to przybył on na nasze tereny w środkowej fazie neolitu z północnych Niemiec lub Jutlandii. Drugi z kręgów kulturowych był bardzo rozpowszechniony w Europie od Renu aż po Kaukaz i wielu łączy go z Praindoeuropejczykami w tym z przodkami dzisiejszych Słowian.

Z innego zgoła okresu prahistorii tych ziem pochodzi grodzisko usytuowane w Błażowej Dolnej na tzw. Szalowych Górach. W 1947 r. prowadził tam drobne badania archeologiczne G. Leńczyk (sprawozdanie z badań w Błażowej [maszynopis] w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie). Grodzisko to datować należy na okres wczesnego średniowiecza, a więc najmłodszy okres w pradziejach Polski